Στην Ελλάδα, ο πρώτος που επεδίωξε την εισαγωγή της πατάτας ήταν ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο ίδιος την είχε δοκιμάσει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ευρώπη κι έκρινε ότι θα ήταν μια θρεπτική βασική τροφή για ένα φτωχό λαό.
Όταν εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, προσπάθησε να δώσει πατάτες στους χωρικούς, που -φιλύποπτοι και συντηρητικοί όπως ήταν- τις πέταξαν. Ο Καποδίστριας, όμως, ήξερε πολύ καλά τους συμπατριώτες του και -μιμούμενος το Φρειδερίκο το Μέγα της Πρωσίας και τον Παρμαντιέ της Γαλλίας, που είχαν μεταχειριστεί παρόμοια κόλπα- περιέφραξε το μέρος όπου ήταν αποθηκευμένες οι πατάτες κι έβαλε σκοπούς να τις φυλάνε μέρα νύχτα. Μέσα σε μια εβδομάδα δεν είχε μείνει ούτε μια πατάτα...
Και η πατάτα κάποτε ήταν άγνωστη στην Ελλάδα και αντιμετωπίζονταν ως ύποπτη τροφή αλλά αυτό δεν την εμπόδισε από το να κατακτήσει και την Ελληνική επικράτεια ως μια πολύ καλή τροφή....
Η μόνη σταθερά σε έναν κόσμο που τα πάντα μεταβάλλονται είναι η αλλαγή.
Όλα αλλάζουν και εξελίσσονται. Επαγγέλματα που ανθούσαν τον περασμένο αιώνα έχουν εξαφανιστεί. Άλλα που δεν μπορούσε να διανοηθεί τότε ο ανθρώπινος νους έχουν δημιουργηθεί.
Το άγνωστο μέχρι χθες δεν είναι απαραίτητα και ύποπτο. Μπορεί να είναι και ευκαιρία.
